อย่ากลัวที่จะคิด อย่ามั่วแต่คิด ไม่เช่นนั้นมันจะเป็นแค่ "ความคิด"
หยดน้ำที่รวมตัวกันมากเข้า ย่อมก่อให้เกิดมหาสมุทรได้ฉันใด
ด้วยเมตตาธรรมคนเรา ก็ย่อมก่อให้เกิดมหาสมุทรแห่งมิตรภาพได้ฉันนั้น
จงบินให้สูงกว่าที่คิด เพราะชีวิตสั้นกว่าที่หวัง
จงพูดให้น้อยกว่าที่ฟัง และทำให้มากกว่าที่พูด
จงรักให้น้อยกว่าที่รักเพราะอาจอกหักใจสลาย
จงดีให้มากกว่าที่ร้าย และอภัยให้มากกว่าที่ชัง
จงกลัวให้น้อยกว่าที่กล้า และศรัทธาให้มากกว่าที่เห็น
ปรัชญาแห่งธรรมชาติ
ปรัชญาแห่งต้นไม้บอกว่า
เมื่อต้นไม้ถูกหักกิ่ง มันไม่เคยเสียเวลาให้กับความเจ็บปวดหรือท้อแท้
หากแต่พยายามยืดกิ่ง แทงหน่อขึ้นมาใหม่
แล้วปล่อยกิ่งแห้งหักนั้น ให้ตกลงดินกลายเป็นปุ๋ยอันโอชะแก่ราก
เพื่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงลำต้นต่อไป
ความทุกข์ความพลัดพราก วันนี้มาเพื่อจะผ่านเลยไป
อย่ายึดมันเอาไว้ และก็อย่าปล่อยมันผ่านไปเฉยๆ
เก็บบางเสี้ยวมาแปรเป็น “อาหาร” แก่ปัญญาและจิตใจเราบ้าง
ทุกครั้งที่เผชิญกับ ปัญหาและความทุกข์
ขอให้คิดว่า เราเป็น “ต้นไม้” ยามถูกหักกิ่ง
ไม่เสียเวลากับความเจ็บปวด
แต่ให้ยืนหยัดขึ้นมาเหมือนต้นไม้ที่ผลัดกิ่ง
แทงหน่อใหม่ทุกครั้งที่กิ่งหัก
ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินที่จะคิด
และที่สำคัญอย่าปล่อยให้มันเป็นแค่ความคิด แต่จงลงมือทำ..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น