ความโศกย่อมไม่มีแก่ผู้พ้นวิเศษแล้วจากรัก ความกลัวจักมีแต่ที่ไหน
"ที่ไหนมีรัก ที่นั้นมีทุกข์"
จริงอย่างพระพุทธเจ้าตรัสว่า เมื่อมีรัก
สักพักก็ต้องพลัดพรากจากคนรักไป ทนกล้ำกลืน ฝืนทน
ร้องห่ม ร้องไห้จากคนที่รัก รักมากก็มากน้ำตา
รักมากก็ทุกข์มาก
นี่แหละหนอ ความรักบางคราวคือยาพิษ
การที่จะลืมคนที่เรารัก
อาจยากเย็นเกินทำใจ แต่การเอาชนะใจตัวเองให้ได้
ยากเย็นยิ่งกว่า ชีวิตฆราวาสผู้ครองเรือน ก็หนีไม่พ้นการมีคู่ครอง
ดังนั้นจึงมีหลักธรรมสำหรับคู่ครองให้อยู่ด้วยกันอย่างยืนยาว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น