กินข้าว กินธรรม
กินข้าวต้องกินที่ละคำ เราไม่สามารถกินที่ละจานได้
การเรียนรู้ก็เช่นกันเราต้องค่อยๆศึกษาไปที่ละขั้น ที่ละขั้น ช้าเร็วขึ้นอยู่กับตัวเราเอง
บางคนมีของเก่าสร้างมาเยอะก็เร็วหน่อย คนที่ไม่มีของเก่าอย่าไปอิจฉาเค้า
เค้าทำของเค้่ามา การปฏิบัติธรรมเหมือนกินข้าวเรากินเราก็อิ่ม เค้ากินเค้าก็อิ่ม
แม่กินลูกจะอิ่มมั้ย (ถ้าลูกอยูในท้องหรือยังทานนมแม่อาจอาจอิ่ม)
บุญกรรมใครทำใครได้ ถ้าเราไม่มีของเก่าจงหมั่นสร้างของใหม่
ด้วยการขยันปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ อย่าเกรียจคร้าน ปฏิบัติให้เป็นนิสัย
ส่วนคนที่มีของเก่าถ้าหลงตัวเองว่ามีของเก่าเยอะแล้วไม่ทำต่อ สักวันของที่มีก็จะหมดไป
เหมือนมีน้ำอยู่หนึ่งตุ่มตักกินทุกวัน ไม่เคยเติมน้ำลงไปในตุ่ม สักวันมันก็หมด
ฉันใดก็ฉันนั้น จะมีของเก่าก็ดี ไม่มีก็ช่าง ขอจงตั้งใจปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ อย่างสม่ำเสมอ
เชื่อว่าความสว่าง ความรู้แจ้งจะรอเราอยู่บั่นปลายชีวิตแน่นอน สาธุ สาธุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น